Wauw, wat een reikibehandeling

Gisteren mocht ik zelf ervaren hoe transformerend een reikibehandeling kan zijn.

In de opleiding tot reiki therapeut gebruiken we elkaar als oefenobject. Meestal voelt dat heerlijk ontspannend, maar gisteren gebeurde er veel meer dan dat.

De opdracht was om het intakegesprek te oefenen en daarbij een persoonlijke hulpvraag in te brengen.
Mijn hulpvraag: kiespijn die zelfs na een geslaagde wortelkanaalbehandeling niet helemaal over was.

Binnen tien minuten had mijn collega-student de oorzaak boven tafel: de relatie tussen pijn-bij-het-eten en de herinnering aan niet-kunnen-eten in mijn kankerperiode. En daaronder de angst dat ik weer ziek zou kunnen worden. Die angst is er zeker, al is hij zelfs voor mij soms goed verborgen. Maar hij is ook ongegrond, want fysiek heeft Hodgkin een zeer kleine kans op terugkeer. Bovendien ben ik niet meer dezelfde persoon als toen ik de ziekte heb ontwikkeld. Ik sta nu heel anders in het leven.

In een reikibehandeling van nog geen half uur is vervolgens een begin gemaakt om die angst weg te nemen, en de verbinding tussen angst, eten en kanker te doorbreken. Het was prachtig!

De rest van de dag was ik helemaal van slag: huilen, hoofdpijn, en nu nog heb ik overal spierpijn. Maar het voelt zo goed en licht! Voor mij is het heel duidelijk dat ik veel heb mogen loslaten. En mijn kiespijn? Die is niet weg, maar wel minder!

Natuurlijk is niet iedere reikibehandeling zo heftig, maar het geeft wel aan wat er allemaal mogelijk is, zelfs binnen een uur.

Ik heb zo veel zin om deze opleiding af te maken, en mezelf vanaf de zomer officieel reiki therapeut te mogen noemen.