Mijn ochtendritueel begint ‘s avonds al
In veel verhalen op Instagram lees ik over de uitgebreide ochtendrituelen van andere mensen. En het enige wat ik dan denk is: Hoe dan?
Nog voor het ontbijt mediteren. De dag beginnen met yoga. Uitgebreid journalen. Intenties zetten. Klinkt allemaal zo fijn! Maar voor mij totaal onrealistisch.
Ik wil wel hoor, maar als ik voor het ontbijt tijd voor mezelf wil, moet ik de wekker echt al om 6 uur zetten, en dat gaat me een stapje te ver.
Noa weet gelukkig dat ze tot 7 uur in bed moet blijven. Femkes biologische wekker gaat vaak al om half 7. Dan geef ik haar wat boekjes in bed, zodat ik tenminste even kan douchen en mezelf aankleden.
Daarna hebben we een uur compleet onze handen vol. Twee kinderen moeten tegelijk worden gewassen en aangekleed, waar ze echt niet altijd vrijwillig aan meewerken.
Beneden beginnen ze meteen om eten te jammeren. Tussen de banaan en de boterhammen door maak ik twee prachtige vlechtjes. Ergens miauwen er ook nog twee harige vriendjes om eten.
Op schooldagen is het vaak kielekiele om op tijd buiten te staan. Gelukkig brengt Luc Noa naar school, en blijf ik achter met de ontplofte keuken.
Pas na het opruimen en uitruimen van de vaatwasser, rond een uur of 9, schuif ik met mijn kopje koffie achter mijn journal. Dan hoop ik dat Femke zich een kwartiertje zelf kan vermaken. En dan ben ik eventjes heel dankbaar voor mijn flexibele baan vanuit huis.
Oké, oké, ik overdrijf het nu wel een beetje. Het is niet helemaal zo stressvol als het klinkt. Eigenlijk hebben we best een goede routine. En dat komt vooral door mijn avondritueel.
Ik bereid namelijk het ontbijt helemaal voor. “Preppen” noemen wij het: Achttien boterhammen liggen gesmeerd en wel in de koelkast. Naast de gekookte eitjes. En zodra ik na het avondeten de tafel heb afgeruimd, dek ik alvast voor het ontbijt. Een kan edelsteenwater op tafel.
Zodra er iemand begint te jammeren om eten, hoef ik alleen maar de broodtrommel open te trekken. En met een volle mond zitten ze goed stil tijdens het vlechten!