Het begin van mijn reis

Ik heb laatst geschreven: mijn spirituele reis begon een jaar geleden. Eigenlijk is dat niet waar. Ja: een jaar geleden koos ik bewust voor het spirituele pad. Eerst voor mezelf en daarna ook voor mijn bedrijf. Maar mijn reis is al veel eerder begonnen. Alleen besefte ik dat toen nog niet.

Het was het najaar van 2017 en ik werkte al jaren in het onderwijs. Noa was bijna twee. Ik dacht dat ik dat goed kon combineren, maar de druk was groot. Ik had mijn werk inmiddels van fulltime naar twee dagen afgebouwd, en nog steeds was ik moe. Ik vond niks meer leuk. Zowel werken als het moederschap vond ik gewoon zwaar.

Een burn-out heb ik nooit gehad. Ik voelde vooral sleur, tegenzin en totaal geen motivatie. Eigenlijk wist ik gewoon: dit is het niet voor mij. Dit is niet wat ik wil met mijn leven. Maar ja, wat dan wel? Omdat wij het geluk hadden dat Luc steeds meer wilde en kon werken, kon ik uiteindelijk de knoop doorhakken en heb ik halverwege het schooljaar abrupt mijn ontslag ingediend. Ik was er helemaal klaar mee.

Eigenlijk is dat al het begin van spiritualiteit. Het besef dat je een keuze hebt om het anders te doen. Op zoek gaan naar méér betekenis in je leven. Bewuste keuzes maken, bewust leven.

Als extra levensles kreeg ik daarbovenop kanker en ik denk dat iedereen begrijpt dat zoiets je kijk op het leven fundamenteel verandert. Een burn-out, chronische ziekte, groot verlies in je leven doen denk ik hetzelfde: je ontdekt wat écht belangrijk is in het leven. En als je dat weet, kun je bewuste keuzes maken.

En dan nog kan het jaren duren voordat je daadwerkelijk de strijd wint en je ware pad vindt. Beter worden was voor mij ook nog niet het einde. Mentaal had ik lang daarna ook nog veel werk te doen. En nog steeds struggle ik af en toe. Maar het mag er zijn en ik ga er op een bewuste manier mee om.

Mijn lievelingsketting staat symbool voor mijn reis. Ik kreeg hem van Luc, vlak na mijn ontslag. De stenen zijn amethist en moldaviet. Beiden heel spirituele stenen. Geen toeval. Ik droeg hem bij elk ziekenhuisbezoek en draag hem nog steeds, vol trots, naast mijn kanker litteken als reminder:

Je hebt maar één leven. Maak er iets moois van!