Planten. Ik heb er nooit wat aan gevonden…

Vooral mijn moeder moet ontzettend lachen als ze mij tegenwoordig in de tuin bezig ziet. Met geslaagde stekjes, goed gelukte bloemenzaaisels, zelf gezaaide kruiden.

Tuinieren was vroeger een klusje wat ik graag ruilde tegen iets anders. We woonden buitenaf, dus er was genoeg te doen, maar wanneer de rest van het gezin in de tuin werkte, bood ik liever aan om te stofzuigen en te koken.

Mijn huis stond tot voorkort vol met plastic planten. Ik ben er nooit goed in geweest om kamerplanten levend te houden. Maar op mijn nieuwe pad komen ook nieuwe interesses voorbij. Het voelde vanaf het begin al niet goed om in mijn praktijk bijvoorbeeld plastic planten neer te zetten. Die ruimte is vol pure energie. Daar horen echte planten bij.

Onze onderhoudsarme tuin ligt vol tegels en kunstgras, maar ook daar verrijzen inmiddels bakken vol met plantjes en bloemen. Ik geniet er enorm van, samen met de kinderen trouwens. Die zijn gek op alles wat vliegt, kruipt en friemelt, en met de planten kwamen de beestjes vanzelf.

En hoe meer ik lees en leer, hoe leuker ik het ga vinden. Zo gebruik ik gedroogde witte salie om ons huis en mijn edelstenen te reinigen, maar hoe leuk is het om zelf smudge-sticks te maken? En beter voor het milieu, wanneer het niet geïmporteerd hoeft te worden. We gaan ook steeds minder vlees eten en zijn van koemelk overgestapt op sojamelk. Kleine veranderingen die echt wel verschil maken in ons leven en hopelijk ook in de wereld. Alle beetjes helpen toch?

Ik word in ieder geval heel blij van dat doe-het-zelf gepruts in mijn tuintje. Mijn kruiden zijn nog klein, dus ik heb me vandaag uitgeleefd op de plukstrook hier in het dorp. Maar volgend jaar heb ik zeker weten mijn eigen kruidentuin!